O książce: 2017 / W latach 20. XX wieku nad brzegami Zatoki Neapolitańskiej żyło wiele niezwykłych osobistości. Wśród rewolucjonistów, artystów i poszukiwaczy sensu życia jest czterech filozofów, którzy przeżywają punkt zwrotny w swojej intelektualnej biografii: Benjamin, Adorno, Kracauer i Sohn-Rethel. Najmłodszy z nich Theodor W. Adorno wykorzystał Neapol w najbardziej niezwykły sposób: pod wrażeniem miasta stworzył teorię zbudowaną wokół katastrofy, o której otaczająca żyzna kraina wciąż nic nie wie. Martin Mittelmeier (ur. 1971) proponuje całkowicie świeże spojrzenie na słynnego filozofa, którego kultowy status teorii często skrywa ich prawdziwe znaczenie. Autor zabiera czytelnika z powrotem do początków filozofii Adorna, która często wydaje się hermetyczna i rygorystyczna. Początki te sięgają barwnego życia śródziemnomorskiego, miękkiego tufu, szumu fal na brzegach zamieszkałych niegdyś przez syreny, ponurego, prehistorycznego Positano i przerażających gadów morskich ze słynnego neapolitańskiego akwarium. Układ publikacji zapisywany jest w formacie a4.pdf.